Filmy relacja rodzinna, film niezależny

Wawa i Dain zakochują się w sobie, jednak starszyzna plemienia z którego oboje pochodzą nie zgadza się na ich związek. Mimo przeciwności kochankowie decydują się być razem.

Maggie zostaje zarażona wirusem, który zmienia ludzi w krwiożercze bestie. Jej ojciec za wszelką cenę próbuje ją chronić i towarzyszy jej w przemianie.

Dwoje nastolatków przyjeżdża na tydzień do dziadka i babci, aby pozwolić samotnej mamie odpocząć na wakacjach. Przy okazji postanawiają nakręcić dokument, który pozwoli im odkryć, dlaczego ich matka nie rozmawia ze swoimi rodzicami. Nieoczekiwanie dzieci odkrywają różne dziwne zachowania dziadków.

Poważnie chora nastolatka Milla zakochuje się w drobnym handlarzu narkotyków Mojżeszu. Ten fakt staje się najgorszym koszmarem jej rodziców. Nie tak wyobrażali sobie chłopaka córki. Okazuje się, że wraz z pierwszymi pocałunkami w Millę wstępuje nieznane dotąd pragnienie życia. Sprawy wymykają się spod kontroli, a tradycyjna moralność przestaje obowiązywać. Milla pokazuje rodzicom, Mojżeszowi i wszystkim wokół jak żyć, kiedy nie masz nic do stracenia. Jak dobrze jest nie być martwym. Pełen humoru portret nastolatki, która uczy się przekraczać wszelkie granice w ekstremalny sposób. Film oparty na sztuce Rity Kalnejais pod tym samym tytułem pokazywany w konkursie tegorocznego festiwalu w Wenecji.

Prawdziwa historia kontrowersyjnej gwiazdy filmowej Frances Farmer.

Główną bohaterką filmu jest jedenastoletnia dziewczynka, Keke Palmer z południowego Los Angeles, która pod naciskiem swojego środowiska, decyduje się na udział w narodowym konkursie literowania.

Australijskie studium psychologiczne, nie wolne od akcentów melodramatycznych. Samotna kobieta opiekuje się, sympatycznym chłopcem, cierpiącym na zaburzenia umysłowe. Między obojgiem rodzi się coś na kształt miłości...

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Historia rodziny hotelarzy. A dotykają tą rodzinę wszystkie chyba przykrości i tragedie jakie mogą się zdarzyć. Jest gwałt, kazirodztwo, terroryzm i samobójstwo. Film oparty na powieści Johna Irvinga.

Były, popularny piosenkarz próbuje powrócić na scenę. Nie jest to jednak sprawa prosta. Co prawda ma on piosenki, które mógłby śpiewać, ale brak mu do tego serca i ochoty. To alkoholik. Wszystko się zmienia, gdy spotyka na swej drodze bardzo nieśmiałą wdowę z małym synem. Po krótkim czasie ta para się pobiera. I okazuje się, że znów życie ma sens. Udają sie też wszystkie zamierzenia.